Αναπηρία: εθελοντισμός ή/και κοινωνικό κράτος δικαίου;

Η Κατερίνα Μελισσά, μεταξύ άλλων τελειόφοιτη Νομικής Σχολής Αθηνών, Α.Μ.Ε.Α. και ενεργή Smallville-ίτισσα τοποθετείται ως προς το ζήτημα του εθελοντισμού αναφορικά με την υποστήριξη ατόμων με αναπηρία εντός του ακαδημαϊκού χώρου και τη σχέση του με το κοινωνικό κράτος δικαίου.

«Ο εθελοντισμός ως πρωτοβουλία είναι θεμιτός άλλα όταν έρχεται να αναπληρώσει την έλλειψη του minimum παροχών ξεκινούν κοινωνικά προβλήματα, μπροστά στα οποία το κράτος εθελοτυφλεί.

Για παράδειγμα: όταν ένας άνθρωπος με αναπηρία δυσκολεύεται να έχει ενεργή και δια ζώσης πρόσβαση στην ακαδημαϊκή κοινότητα  θα υπάρχει ένας εθελοντής που τον καλύπτει.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο άνθρωπος με αναπηρία μένει σπίτι και περιμένει έναν κοινωνικά ευαισθητοποιημένο συνάνθρωπο να του φέρει σημειώσεις και τα λοιπά.

Την ίδια ώρα που θα μπορούσε με μηδενικό κόστος να γίνει το εξής:
διαδικτυακή σύνδεση αυτού που δεν μπορεί να παραστεί δια ζώσης με την αίθουσα και τον διδάσκοντα μεσω skype.

Πλεονεκτήματα;
1) μηδενικό κόστος για τον συμπράττοντα (δύσκολα πιστεύω ότι καθηγητής πανεπιστημίου δεν διαθέτει laptop)

2) ο άνθρωπος δεν περιμένει τον από μηχανής Θεό που θα συνδράμει εκουσίως αλλά βοηθάται από τον κατ’αρχήν αρμόδιο κι έτσι αποφεύγεται η ψυχοκοινωνική του εξουθένωση.

Και επισημαίνω ότι οι προτάσεις αυτές περί e-learning ενεργοποιούνται, εφ’οσον ο άνθρωπος με αναπηρία αδυνατεί από βιολογικά αίτια να προσέλθει στο χώρο.
Δικαιολογίες που τοπολογούνται ως εξής «ο ανελκυστήρας δεν λειτουργεί τα τελευταία 10 χρόνια ή απαιτούνται 20 λεπτά, για να σας ανεβάσει στον τρίτο όροφο και παρεμπιπτόντως ουδείς σας εγγυάται ότι θα φθάσετε, διότι ολίγον δύστροπο όντας μπορεί να αποφασίσει μεσούσης της διαδρομής ότι δεν επιθυμεί να σας είναι πιστό μέχρι τέλους» αδυνατούν να με πείσουν καθώς διαθέτω πλήρη κυριαρχία επί του λογικού μου.

Συνταγματικά ερείσματα των θέσεων μου περί κρατικών κοινωνικών παροχών τα άρθρα 16, 21 παρ. 3 και 6 του Συντάγματος και περί αστικής ευθύνης γενομένης από την παράλειψη υλικής ενέργειας τα άρθρα 4 παρ 5 και 20 παρ. 1 του Συντάγματος.

Σημειώνω, τέλος, ότι το αν θα ακολουθήσει κανείς την Φιλελεύθερη ερμηνευτική οδό, η οποία κάνει λόγο για αγώγιγες αξίωσεις θετικής κρατικής παρέμβασης προς διασφάλιση των παροχών που απορρέουν από τα προαναφερθέντα δικαιώματα (νομολογιακώς δεκτή στον τομέα του περιβάλλοντος και της κοινωνικής ασφάλισης) και άρα μια ατομοκεντρική προσέγγιση κοινωνικού δικαιώματος ή αν θα ακολουθήσει την κλασσική ερμηνευτική οδό, η οποία εξαρτά την ικανοποίηση των κοινωνικών δικαιωμάτων από την κρατική πρωτοβουλία είναι μια επιλογή η οποία χρειάζεται εξέταση.
Τα κίνητρά αυτης ας απασχολήσουν τους αποδέκτες του κειμένου, εγώ απέχω από την αναφορά τους.

Έτσι επιλέγω να κλείσω τα 4 χρόνια παρακολούθησης προπτυχιακών διαλέξεων, με σεβασμό στον άνθρωπο και παρέχοντας τροφή για σκέψη.»

«Ευφυία είνα η ικανότητα να προσαρμόζεσαι στην αλλαγή.» Stephen Hawking